کد مطلب:35390 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:258

ابوبكر محمدبن حسن بن درید ازدی بصری (م321)، از ادیبان و مؤلفان بلند آوازه كه او را با عنوان «شیخ الأدب» ستوده اند و كتاب ارجمندش «الجمهره فی اللغه»[1] را از مهمترین و كارآمدترین متون لغوی شمرده اند. او مجموعه ای دارد مشتمل بر كلمات مولا (ع).

بروكلمان، از این مجموعه در ضمن مجموعه های گردآمده از كلمات علی (ع) بدین سان یاد كرده است: «مجموعة حِكَم جمعها ابن درید».

[صفحه 15]

برو كلمان نسخه ای از آن را در كتابخانه ملی پاریس نشان داده است.[2].

ابن درید را به سرعت انتقال، گستردگی آگاهیها، حافظه ی شگفت و هوش سرشار ستوده اند.[3].

صفحه 15.

1. درباره ی «الجمهره» و جایگاه آن در میان كتب لغت بنگرید به: مصادر اللغه، ص561؛ المعجم العربی بحوث فی الماده و المنهج و التطبیق، ص39؛ الموسوعة البصره الحضاریه، الموسوعة الفكریه، مقاله «دور البصره فی نشأة الدراسات اللغة» ص132.
2. تاریخ الأدب العربی، ج1، ص179.
3. درباره ی او بنگرید به: الفهرست، ص167؛ أنباه الرواة، ج3، ص92 كه شرح حال مفصلی را قفطی از وی به دست داده است و محقق كتاب، محمد ابوالفضل ابراهیم در پانوشت منابع شرح حال وی را به تفصیل گزارش كرده است.